എന്താണ്‌ സിനിമ?
ഈ ചോദ്യത്തിനുത്തരം എളുപ്പമല്ല.
കുറേക്കാലം മുമ്പ് ജാപ്പാനീസ് എഴുത്തുകാരനായ ഷിഗാനവോയ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേരക്കുട്ടി എഴുതിയ ഒരു ലേഖനം തന്റെ കാലഘട്ടത്തിലെ ഏറ്റവും നല്ല ഗദ്യഭാഗമാണെന്ന് അഭിപ്രായപ്പെടുകയുണ്ടായി.‘എന്റെ നായ’എന്ന ലേഖനം ഇങ്ങനെയാണ്: എന്റെ നായക്ക് കരടിയുമായി സാദൃശ്യമുണ്ട്.അതിന് കുറുക്കനുമായും സാദൃശ്യമുണ്ട്. നായയുടെ വിവിധസവിശേഷതകൾ വിവരിച്ചുകൊണ്ട് ലേഖനം തുടരുന്നു.
ഓരോ സവിശേഷതയും ഒരോ വ്യത്യസ്ത മൃഗങ്ങളുടേതുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.അങ്ങനെ ജന്തുസാമ്രാജ്യത്തിലെ എല്ലാ മൃഗങ്ങളുടേയും പേരുകൾ ലേഖനത്തിൽ വരുന്നുണ്ട്. എങ്കിലും ലേഖനം അവസാനിക്കുന്നത് ഇങ്ങിനേയാണ്
.‘എന്നാൽ യഥാർത്ഥത്തിൽ അവൻ ഒരു നായയാതുകൊണ്ട്,അവനേറ്റവും സാദൃശ്യം നായയോടാണ്’.
ഈ ലേഖനം വായിച്ച് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചത് ഞാൻ ഓർക്കുന്നു.എന്നാൽ ഇതിൽ ഗൗരവതരമായ ഒരു കാര്യമുണ്ട്.സിനിമയ്ക്ക് മറ്റുപലകലാരൂപങ്ങളോടും സാദൃശ്യമുണ്ട്.സിനിമയ്ക്ക് സാഹിത്യസ്വഭാവമുള്ളതുപോലെ തന്നെ നാടക സ്വഭാവമുണ്ട്.അതിന്ന് ആദ്ധ്യാത്മികതയുടെ വശമുണ്ട്;അതിൽ ചിത്ര-ശില്പകലകളുടേയും സംഗീതത്തിന്റേയും അംശമുണ്ട്.എന്നാൽ സിനിമ ആത്യന്തിക വിശകലനത്തിൽ‘സിനിമയാണ്’
സിനിമയുടെ സൗന്ദര്യം എന്നുവിളിക്കാവുന്ന എന്തോ ഒന്നുണ്ട്.അത് സിനിമയിലൂടെ മാത്രമേ ആവിഷ്ക്കരിക്കാനാവൂ. സിനിമയ്ക്ക് പ്രേക്ഷകർ വേണമെന്നുണ്ടെങ്കിൽ സിനിമയിൽ അതുണ്ടാകുകയും വേണം.ഒരു സിനിമയിൽ ,സിനിമയുടെ ചാരുത ഭംഗിയായി ആവിഷ്കരിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ,സിനിമയുടെ ഈ ഗുണമാണ്‌ ജനങ്ങളെ സിനിമകാണാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നതെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു.
ഈ ഗുണം തന്റെ സിനിമക്കുണ്ടാക്കാം എന്ന പ്രതീക്ഷയാണ്‌ സിനിമയുണ്ടാക്കാൻ ഒരാൾക്കുള്ള ആദ്യ പ്രേരണ.മറ്റൊരു തരത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ സിനിമയുടെ സത്ത് സിനിമയുടെ സൗന്ദര്യത്തിലാണ്‌ നിക്ഷിപ്തമായിരിക്കുന്നത്.എന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു.
ഒരു സിനിമാ നിർമ്മാണത്തേക്കുറിച്ച് ആലോചിക്കുമ്പോൾ,സിനിമയാക്കാൻ കൊള്ളാം എന്നതോന്നലുണ്ടാക്കിയ നിരവധാശയങ്ങൾ എപ്പോഴും എന്റെ മനസ്സിലുണ്ടാകാറുണ്ട്. ഇവയിൽ നിന്ന് ഒന്ന് പെട്ടെന്ന് മുളപൊട്ടി വളരുന്നു.ഒരു നിർമ്മാതാവോ നിർമ്മാണക്കമ്പിനിയോ തന്ന ഒരു പദ്ധതിയും ഞാനിതുവരെ എടുത്തിട്ടില്ല.
ഒരു പ്രത്യേക സാഹചര്യത്തിൽ ,ഒരു പ്രത്യേകകാര്യം പറയുവാനുള്ള ആഗ്രഹത്തിൽ നിന്നാണ്‌ എന്റെ സിനിമകളുടെ ഉത്ഭവം.
എന്റെ ഏത് സിനിമാപദ്ധതിയുടേയും വേരു,എന്തെങ്കിലും ആവിഷ്കരിക്കാനുള്ള എന്റെ ആന്തരിക പ്രേരണയാണ്‌.
ഈ വേരിനെ പരിപോഷിപ്പിച്ച് ഒരു വൃക്ഷമാക്കി വളർത്തുന്നത് തിരക്കഥയാണ്‌. ഈ മരത്തിൽ പൂക്കളും കായ്കളും വിരിയിക്കുന്നത് സംവിധാനമാണ്‌.ഒരു നല്ല തിരക്കഥയുപയോഗിച്ച് ഒരു നല്ല സംവിധായകന്ന് ഒരു മാസ്റ്റർപീസ് ഉണ്ടാക്കാം.അതേ തിരക്കഥകൊണ്ട് ഒരു ശരാശരി സംവിധായകന്‌ തരക്കേടില്ലാത്ത ഒരു സിനിമയുണ്ടാക്കാം,.എന്നാൽ ഒരു ചീത്ത തിരക്കഥയെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തി ഒരു നല്ല സംവിധായകന്ന് പോലും ഒരു നല്ല സിനിമ നിർമ്മിക്കാൻ പറ്റില്ല.
സൃഷ്ടി ഓർമ്മയാണ് എന്നുപറഞ്ഞത് ആരാണെന്ന് ഞാൻ മറന്നുപോയി.എന്റെ സ്വന്തം അനുഭവങ്ങളും ഞാൻ വായിച്ചിട്ടുള്ള പലകാര്യങ്ങളും എന്റെ മനസ്സിൽ കിടക്കുകയും അത് എന്റെ സൃഷ്ടിയുടെ അടിസ്ഥാനമാവുകയും ചെയ്യും.ശൂന്യതയിൽ നിന്ന് ഒന്നുമുണ്ടാക്കാൻ എനിക്ക് കഴിയില്ല.
ഇക്കാരണത്താൽ,ചെറുപ്പം മുതൽ ഞാൻ എന്തുവായിക്ക്മ്പോഴും,ഞാനൊരു നോട്ടുപുസ്തകം കയ്യിൽ കരുതുമായിരുന്നു.
പുസ്ഥകം വായിക്കുമ്പോഴുള്ള എന്റെ പ്രതികരണവും എന്നെ പ്രത്യേകമായി സ്പർശിച്ച കാര്യങ്ങളും ഞാൻ കുറിച്ചുവെക്കും
എന്റെ പക്കൽ കെട്ടുകണക്കിന്ന് നോട്ടുപുസ്ഥകങ്ങളുണ്ട്.
ഒരു തിരക്കഥക്ക് തയ്യാറെടുക്കുമ്പോൾ ഞാൻ അവയാണ്‌ വായിക്കാറുള്ളത്.
അവ എപ്പോഴും എനിക്ക് ഒരു തുടക്കം തരും .ഒറ്റവരി സംഭാഷണങ്ങൾക്ക്പോലും ഞാൻ ഈ നോട്ടുപുസ്തകങ്ങളിൽ
നിന്ന് സൂചനകൾ എടുത്തിട്ടുണ്ട്. അതിനാൽ ഞാൻ പറയുന്നതെന്താണെന്നു വെച്ചാൽ,
കിടന്നുകൊണ്ട് വായിക്കരുത്.
(കുറോസവയുടെ“സംതിങ്ങ് ലൈക്ക് ആൻ ഓട്ടോ ബയോഗ്രഫി‘യിൽ നിന്ന്)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ